Сіз жатқа оқуға тиіс бір өлең...

Фариза Оңғарсынова

Сауал

Малдан бездік бейнеті белшеден деп,

Қойдық құдық қазуды жер шемен деп.

Жұмыс іздеп балаға сабыламыз,

жаны тыныш отырар – кеңсе жөн деп.

Шұбат қайда білмейміз, қайда қымыз,

Ақ араққа айналды айранымыз.

Бала аузына алмайды ірімшікті –

Балды қосып қайнатып, май жағыңыз.

Орман етер өзге жұрт тақырды егеп,

Күлкі етеміз, жатпаймыз ақылды елеп.

Пысқырмаймыз өнер мен ғылымыңа –

Жастай басын баланың қатырма деп.

Айқай шықса, ән дейміз көңіл бұрып,

Күй «тартамыз», темірді темірге ұрып.

Атқа мінсек, мәңгілік түспейтіндей,

Жаяуларды жасқаймыз шегіндіріп.

Қозысы да өзгенің – кілең егіз,

Біздің қойдан егізді тілемеңіз.

Есесіне, кісімсіп өзді-өзіміз,

Бірімізге біріміз шіренеміз.

Қарның тойса, қарқылдап күлкің ғажап,

Жалмап жұтып жатса да жұртыңды азап.

Қос кеменің құйрығын ұстаймын деп

Қайда барып тынасың, шіркін қазақ?!